Jak polubić bałagan?

Lubię, kiedy jest czysto. Czuję się dobrze w posprzątanym mieszkaniu – jestem wtedy spokojniejsza, zrelaksowana, zadowolona.

W tej chwili dziewczyny śpią, w dużym pokoju na podłodze leży kilkanaście zabawek, które jeszcze niedawno były niezbędne, na fotelu w ciągu tygodnia urosła góra ubrań do wyprasowania i czeka na któryś z najbliższych wieczorów, na dużej pufie kolejna góra, tym razem ubrań jedynie do złożenia. Kątem oka spoglądam parę rzeczy, które muszę koniecznie odkurzyć, nie wspomnę już o szafkach, przydałoby się szybko przemyć armaturę łazienkową, w kuchni w zlewie na szczęście tylko kilka naczyń (jak na razie). Siedzę i wobec powyższego staram się być spokojniejszą, zrelaksowaną i zadowoloną.

Był taki okres, kiedy biegałam ze szmatką i mopem jak szalona. Sprzątaniu poświęcałam każdą wolną chwilę, bo myślałam, że jeśli zrobię coś od razu, to później będzie tego mniej do ogarnięcia. Na te „od razu” składało się natomiast tyle czynności, że praca była permanentna nieład także. Odpuściłam. Mam coraz mniej wolnego czasu, mam coraz więcej innych, ważniejszych zajęć. Może nie czuję się z tym do końca dobrze, ale próbuję o tym nie myśleć lub zamieniać te negatywne odczucia w energię.

Obecnie mi jej brakuje, więc zaparzę sobie jakąś dobrą herbatę i usiądę wygodnie z książką na kanapie (bo fotel jest zajęty J).